Gwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna
 

W 1763 r. pułkownik Ludwig Wilhelm Regler dokonał pomiaru terenu w okolicach Srebrnej Górze pod przyszłą twierdzę. Pierwszy projekt twierdzy został wykonany przez majora Frantza Ignatza Pinto lecz nie doczekał się realizacji.

Projekt Reglera zakładał budowę rozległego kompleksu fortecznego, w którego centrum miał znajdować się Donżon, wieloboczna reduta otoczona czterema niższymi wieżami cylindrycznymi. W planach obiekt miał być otoczony głęboką fosą, przed którą stanęły cztery bastiony. Od Donżonu odchodziły dwa wydłużone obiekty - Komunikacje łączące go z wysuniętymi fortami: Rogowym i Wysoką Skałą. W początkowych założeniach twierdza miała posiadać wiele kazamat mogących pomieścić kilka tysięcy żołnierzy wraz z zapasami broni i żywności. W 1766 r. zapadła decyzja o ufortyfikowaniu kolejnych wzniesień - Kłośnej i Małego Chochoła. Zmieniono również kształt Donżonu i otaczających go bastionów. Rozpoczęła się też budowa wspomnianych wcześniej Komunikacji. Ok. 1770 r. prawie gotową Komunikację między Donżonem a Fortem Rogowym przecięto w połowie fosą. Ostatni obiekt forteczny - Bateria Tarasowa na Chochole Średnim powstał w 1785 r. Budowa twierdzy trwała ponad 20 lat i kosztowała ponad 1,5 mln talarów. W kazamatach i koszarach twierdzy mogło się pomieścić ponad 3 tysiące obrońców, mających do dyspozycji ponad 220 dział i moździerzy. Całkowite zapasy prochu umieszczone we wszystkich magazynach wynosiły 280 ton. Początkowo twierdza miała duże znaczenie jako jeden z najważniejszych elementów obrony przed głównym wrogiem państwa pruskiego - habsburską Austrią. Po doświadczeniach z wojen napoleońskich twierdza wyraźnie straciła jednak na znaczeniu. Nie modernizowano jej i nie budowano nowych obiektów obronnych dostosowanych do zmieniających się trendów w architekturze obronnej. Jedyna poważniejsza modernizacja miała miejsce w latach 40-tych XIX w. kiedy w wybranych dziełach fortecznych istniejące kojce karabinowe przekształcono w kazamaty artyleryjskie. Ostatni żołnierze opuścili twierdzę w 1867 r. W następnych latach wojska pruskie zamieniły obiekt w poligon doświadczalny. Rozwijająca się turystyka sprawiła że władze pruskie postanowiły zrobić z twierdzy atrakcję. Po I wojnie światowej fort doczekał się remontu. W czasie II wojny światowej twierdza została przekształcona w obóz jeniecki. Po wojnie obiekt zaczął niszczeć, przyczyniły się do tego grabieże dokonywane przez wojska radzieckie. W 1965 r. skuteczna harcerska akcja sprawiła, że ruch turystyczny w Srebrnej Górze zaczął wzrastać. W chwili obecnej miasto i twierdza licznymi atrakcjami starają się przyciągać turystów do zwiedzania.

 

Źródło: www.forty.pl