Założenie cmentarza na terenie Łubowic sięga średniowiecza. Po raz pierwszy o istnieniu go dowiadujemy się z opisu kościoła z 1649 r. Na środku cmentarza stał drewniany kościół, który został rozebrany w 1907 r. W nim został ochrzczony Józef von Eichendorff. W grobowcach zostali pochowani rodzice Józefa von Eichendorffa, rodzice i dziadkowie poety. Na cmentarzu: wujek Vinzenz i wcześnie zmarłe rodzeństwo poety - August Adolf i Henriette Sophie von Eichendorff.  Po II wojnie światowej cmentarz został zdewastowany. Dalszemu zaniedbaniu uległ w latach 60-tych XX w. Do ratowania cmentarza przystąpiono w 1988 r. pod kierownictwem księdza proboszcza Henryka Rzegi. Przez rok trwała praca tutejszych parafian by cmentarz uratować i dzięki temu można go zwiedzić obok ruin pałacu Eichendorffów, który znajduje się niedaleko cmentarza.

Na cmentarzu zobaczyć można też stare dzwony z kościoła parafialnego w Łubowicach - odlane w latach 70-tych XX w. Wskutek wadliwej technologii odlewania, popękały dzwoniąc tylko ponad 20 lat oraz kamienie młyńskie z 1885 r. W oczy rzuca się biała płyta nagrobna rodzeństwa Józefa von Eichendorffa, która cudem ocalała do dziś, druga część płyty została odnaleziona w czasie remontowania cmentarza. Po prawej stronie od wejścia znajduje się pomnik upamiętniający poległych niemieckich żołnierzy, którzy zginęli w czasie ostrych walk na terenie parafii w 1945 r. Na bramie głównej cmentarza widnieje herb rodziny Eichendorffów.