Pałac Odrowążów w Chlewiskach skryty jest w zabytkowym, krajobrazowym parku i należy do jednej z najstarszych rezydencji ziemiańskich w Polsce. W swojej historii Chlewiska pozostawały własnością sześciu wielkich i potężnych rodzin.
Listę właścicieli Chlewisk otwiera ród Duninów herbu Łabędź. Pierwszym właścicielem Chlewisk był Piotr Dunin ze Skrzynna - starosta kraśnicki, wrocławski i kaliski, który zgodnie z ówczesnym zwyczajem w 1121 r. wybudował kościół, a następnie w 1135 r. w północno-zachodniej części wsi, na wzgórzu o stromych zboczach (usypanym według legendy przez jeńców tatarskich) wzniósł dwór obronny. Kolejnymi właścicielami Chlewisk (na pewno już od roku 1360) zostali Odrowążowie, ród rycerski, który przybył do Polski w XI w. z terenów czesko-morawskich i w ciągu XI - XIII wieku uzyskał wysoką pozycję społeczną i wszedł w posiadanie rozległych dóbr na terenie Małopolski. Można powiedzieć, że ród Odrowążów to matka rodów rycerskich czasów średniowiecza. Oni to prawdopodobnie w XV w. na miejscu obronnego dworu wznieśli zamek rycerski. Szydłowiec i Chlewiska należały do Dobiesława Odrowąża. Jego potomkowie, Mikołaj i Piotr od nazwy siedziby rodowej przyjęli nazwisko Chlewiccy. W uznaniu ich zasług dla kraju, król Kazimierz Wielki przeniósł dobra Chlewickich na prawa magdeburskie. Wtedy też powstało kolejne skrzydło zamku. Na kamiennej tablicy znajdującej się w jednej z przypór podpierających budowlę widnieje napis informujący, że w 1605 r. zamek był przebudowany przez Wawrzyńca Chlewickiego. Syn Wawrzyńca, Mikołaj - kasztelan małogoski jest piękną postacią w historii Polski XVII wieku. Był on zaangażowany w działalność polityczną w czasach Władysława IV i Jana Kazimierza. Uczestniczył w bitwie pod Beresteczkiem. Przez Jana Kazimierza wprowadzony został do senatu. Był wierny królowi w najtrudniejszych chwilach potopu szwedzkiego, w czasie wyprawy władcy na Śląsk dowodził jego eskortą. Chlewiccy władali Chlewiskami do połowy XVIII wieku. Kolejnymi właścicielami dóbr Chlewickich byli Józef (kasztelan radomski) i Aleksander Potkańscy. W 1801 r. Chlewiska przeszły w ręce Stanisława Sołtyka, posła na sejm Księstwa Warszawskiego i marszałka sejmu 1811 r. oraz działacza Towarzystwa Patriotycznego. Po wybuchu Powstania Listopadowego posiadłość po ojcu przejął syn Roman Sołtyk - generał uczestnik Kampanii Napoleońskiej oraz Powstania Listopadowego, towarzysz broni Ks. Józefa Poniatowskiego ranny pod Lipskiem w 1813 r. To właśnie on walnie przyczynił się do detronizacji cara Mikołaja I w 1830 r. Po klęsce powstania udał się na emigrację do Francji. Chlewiska w tym czasie uległy prawdopodobnie konfiskacie - tak podają jedne źródła, natomiast inne informują, że w 1867 r. właścicielami Chlewisk byli nadal Sołtykowie - Marceli i Zofia. W 1896 r. dobra nabył hrabia Ludwik Kazimierz Plater a po nim odziedziczył jego syn Konstanty. To dzięki Ludwikowi, który był pasjonatem postępu technicznego, Chlewiska przeżywały swój rozkwit gospodarczy. Zamek na przestrzeni wieków był wiele razy przebudowywany i remontowany. Obecnie pałac składa się z dwóch budowli murowanych, które łączą się ze sobą pod kątem prostym. Budynek główny - najstarsza część pałacu jest podpiwniczona, zwrócona fasadą na wschód. W dwóch pomieszczeniach w przyziemiu budynku głównego, występuje sklepienie kolebkowo-krzyżowe. Tu również zachował się renesansowy, kamienny portal. Są to najstarsze zachowane (wraz z piwnicami) komnaty zamkowe. O gotyckim charakterze dawnego zamku świadczą pozostałości w postaci piwnic i lochów. W stromym zboczu wzgórza są widoczne zręby murów starej lodowni, zbudowanej na planie kwadratu, częściowo przesklepionej cegłą. Od roku 1999 pałac jest własnością firmy Manor House i funkcjonuje jako Zespół Pałacowo-Parkowy.
