Ocena użytkowników: 5 / 5

Gwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywna
 

W 1750 roku król pruski, nowy władca Śląska, zakupił od rodziny barona Heinricha Gottfrieda Spätgena barokowy pałac z przyległym ogrodem, wzniesiony w stylu wiedeńskim w 1717 roku (przy obecnej ul. Kazimierza Wielkiego). W latach 1751-53 królewski architekt Johann Boumann St. przystosował budowlę na potrzeby Fryderyka II Wielkiego.

Do istniejącego gmachu dobudowano wówczas od strony ogrodu nie zachowane dziś dwukondygnacyjne skrzydło z pomieszczeniami dla króla: pokojem muzycznym, sypialnią, kancelarią, biblioteką, salą przyjęć, pokojem marszałkowskim oraz jadalnią. Rokokowe wnętrza były gotowe już w 1752 roku. W latach 1795-1796, na życzenie Fryderyka Wilhelma II, Karl Gotthard Langhans przeprowadził przebudowę najstarszej części barokowego pałacu w duchu klasycyzmu. Królewskie apartamenty, od strony północnej, ozdobiły drewniane boazerie, marmurowe kominki, tekstylne tapety koloru zielonego i czerwonego, supraporty z malowidłami o antycznej tematyce. Zgodnie z projektem architekta dziedziniec zamkowy ujęły dwie jednokondygnacyjne kordegardy z bramą wjazdową pośrodku. W 1809 roku kolejny król Fryderyk Wilhelm III przygotował dla siebie pomieszczenia w najstarszej części pałacu – piętra traktu południowego. Sale zgodnie z życzeniem monarchy miały być urządzone skromnie meblami mieszczańskimi w stylu empirowym. Ściany pokoi obito wówczas różnobarwnymi tkaninami, od koloru których pochodziły ich późniejsze nazwy: Niebieski i Żółty. Kolejne zmiany nastąpiły w połowie XIX stulecia, kiedy to berliński architekt Friedrich August Stüler zaprojektował generalną rozbudowę monarszej rezydencji. W latach 1843-46 wzniesiono dla Fryderyka Wilhelma IV nowe południowe skrzydło w duchu florenckiego renesansu, którego fragment zachował się do chwili obecnej. Natomiast po północnej stronie, w miejscu kordegard w 1858 roku powstały trójkondygnacyjne skrzydła wschodnie i zachodnie, które w 1867 roku połączyła istniejąca do dzisiaj ozdobna kolumnada, z bramami wjazdowymi, zamykająca dziedziniec.

W 1918 roku zamek został przekazany władzom miejskim Wrocławia, które przystosowały go do celów muzealnych. W dniu 20 września 1926 roku w dawnym Pałacu Królewskim otwarto Muzeum Zamkowe (Schlossmuseum). W prawej części skrzydła południowego zorganizowano ekspozycję poświęconą czasom Fryderyka II Wielkiego. Prezentowano również zbiory śląskiego szkła i ceramiki oraz odlewy żeliwne. Na górnym piętrze odtworzono wnętrza z okresu baroku, rokoka oraz klasycyzmu. Kolejne wnętrza wypełniono obrazami i rzeźbami z kolekcji Albrechta Säbischa.
W 1938 roku boczne skrzydła, zajmowane dotychczas przez władze wojskowe, przekazano również na cele muzealne. Organizowano tutaj wystawy historyczne, rzemiosła śląskiego oraz sztuki współczesnej. W ostatnich miesiącach II wojny światowej zamek uległ zniszczeniu. Do czasów obecnych zachował się dawny pałac Spätgena ze skrzydłami północnymi, oraz fragment skrzydła południowego. Po ich odbudowie w latach 1963-1999 znajdowało się tutaj Muzeum Archeologiczne oraz do 2004 roku Muzeum Etnograficzne. W 2008 roku zakończono gruntowny remont i modernizację gmachu dla Muzeum Miejskiego Wrocławia. Obecnie w Pałacu Królewskim mieszczą się nowoczesne sale wystawiennicze, sala konferencyjna, księgarnia, biblioteka oraz stylowa kawiarnia.

 

Przydatne informacje:

Muzeum Historyczne w Pałacu Królewskim we Wrocławiu
Czynne: od wtorku do piątku - 10.00 - 17.00
              w soboty i niedziele - 10.00 - 18.00
              w poniedziałek Muzeum nieczynne
Bilety: 15 zł – normalny, 10 zł. – ulgowy, 30 zł. – rodzinny (2 os. dorosłe + do 5 dzieci)
Pałac Królewski jest w pełni przystosowany dla niepełnosprawnych zwiedzających.

Wystawy stałe w Pałacu Królewskim:
1000 lat Wrocławia - to jedna z najnowocześniejszych ekspozycji muzealnych w Polsce, gdzie historyczne dziedzictwo nadodrzańskiej metropolii spotyka się z najnowszą technologią wystawienniczą.  W ramach ekspozycji zgromadzono ponad 3000 obiektów ilustrujących dzieje Wrocławia od wczesnego średniowiecza po czasy współczesne. Znalazły się tu rzeczy wyjątkowe i cenne Duża część z nich nie była nigdy wcześniej prezentowana we Wrocławiu.  To rzetelnie i z rozmachem opowiedziana złożona i trudna historia Wrocławia od założenia w mieście biskupstwa w 1000r. po milenium roku 2000. Atrakcyjność i jakość ekspozycji podnosi jej interaktywność: środki audiowizualne, oprawa muzyczna oraz odpowiednia aranżacja wnętrz. Obecnie to najnowocześniejsza wystawa dokumentująca historię miasta w Polsce. Zaprezentowana tu synteza dziejów środkowoeuropejskiej metropolii to doskonały wstęp do poznania historii całego Dolnego Śląska oraz do zwiedzania samego Wrocławia.
Galeria wrocławskiej sztuki 1850-1945 - ekspozycja, na przykładzie zebranych dzieł związanych z Wrocławiem ukazuje ponad 100 lat twórczego rozwoju wrocławskich szkół plastycznych oraz prywatnych pracowni malarskich i rzeźbiarskich.  Niektóre zebrane tu obrazy to dzieła twórców wybitnych, indywidualności znanych w Europie. Znajdziemy tu tak ważne dla sztuki niemieckiej przełomu wieków nazwiska jak: Max Wislicenus, Eugen Spiro, Ludwig Meidner czy Adolf Dressler.  Pod względem tematyki dominują dwie grupy – pejzaż górski związany z dolnośląskimi masywami gór oraz widoki miejskie. Stylistyka dzieł oscyluje wokół nurtów postromantycznych, ekspresjonistycznych oraz secesyjnych. Większość prac prezentowana jest w Polsce po raz pierwszy.
Galeria wrocławskiej sztuki 1945-2000 - to reprezentatywny zbiór dzieł najwybitniejszych, powojennych artystów Wrocławia, którzy w ciągu ostatniego półwiecza decydowali o kształcie współczesnego wrocławskiego malarstwa, rzeźby, grafiki, szkła i ceramiki. Po raz pierwszy sztuka Wrocławia została zebrana i usystematyzowana w jednym miejscu, gdzie znalazła swoje stałe miejsce ekspozycji w specjalnie do tego celu przystosowanych historycznych wnętrzach. Galerie tą charakteryzuje różnorodność artystycznych form, cechująca twórczość Wrocławian. Malarstwo kolorystów, pejzażystów czy ekspresjonistów uzupełniają wyjątkowe prace szklarzy i ceramików. Wśród prezentowanych prac można zobaczyć dzieła takich gigantów wrocławskiej sztuki jak: Eugeniusz Geppert, Eugeniusz Get-Stankiewicz, Maria Dawska, Józef Hałas, i wielu innych.
Galeria Malarstwa Polskiego – część kolekcji malarstwa polskiego, głównie z XIX wieku, którą muzeum podarowała dr Halina Lewicka ze znanej rodziny lwowskich kolekcjonerów sztuki,  od lat zamieszkałej w Londynie. To zbiór samych wybitnych postaci polskiego malarstwa: Axentowicza, Hollera, Kossaków, Rozwadowskiego i wielu innych.
Królewskie komnaty - kompleks sześciu królewskich apartamentów rezydujących tu niegdyś władców pruskich. Na podstawie archiwalnych zdjęć i opisów komnaty zostały pieczołowicie odrestaurowane i uzupełnione meblami oraz obrazami z epoki.
Pokój Beyersdorfów - to drugie tak dobrze zachowane świeckie wnętrze mieszkalne z okresu wrocławskiego baroku w stolicy Dolnego Śląska. Pochodzi ono z kamienicy wrocławskiego kupca znajdującej się przy Placu Solnym. Jego wystrój wykonany został przez artystów wrocławskich ok. 1730 roku. Od 1939 roku znajdowało się ono w Muzeum Zamkowym w Pałacu Królewskim. Po gruntownej konserwacji ponownie prezentowane jest zwiedzającym. Na zachowaną do dziś dekorację tego pomieszczenia składają się malowidła alegoryczne, których dopełnieniem jest zachwycająca, a jednocześnie największa na Śląsku kolekcja ceramicznych kafli w typie delfickim o charakterystycznej niebieskiej kolorystyce. 
Barokowy Ogród – zrekonstruowany na podstawie grafik i rycin barokowy ogród to jeden z niewielu w Polsce przykładów barokowego ogrodnictwa w centrum dużego miasta. Starannie dobraną roślinność uzupełniają zabytkowe rzeźby z dawnego pałacowego ogrodu oraz z innych – nieistniejących już – ogrodów z Dolnego Śląska.
Wystawy czasowe  - nowoczesna sala wystaw czasowych gwarantuje komfort oglądania oraz odpowiednie wyeksponowanie dzieł sztuki. W ciągu roku Pałac Królewski otwiera ok.5 wystaw czasowych.

W Pałacu Królewskim można zamówić zwiedzanie z przewodnikiem (również w języku angielskim) oraz audioguidy w językach: polskim, niemieckim i angielskim.

Źródło:  Muzeum Miejskie Wrocławia