Pierwsze wzmianki na temat zabudowań folwarcznych na terenie dzisiejszego dworku pochodzą z okresu, kiedy właścicielem był Franciszek Wielopolski. Po drewnianych budynkach tamtejszego folwarku nie pozostał żaden ślad. Założenia dworsko - pałacowe w Kamesznicy powstały w latach 1830 - 1833 z inicjatywy ówczesnych właścicieli - Teresy i Marcelego Potockich. Była to ich letnia rezydencja w skład której wchodziły takie zabudowania jak: murowany dworek, oficyna z wieżą zegarową zwana kancelarią, oranżeria, stajnia z wozownią oraz kompozycja parkowa.

Budynek dworu jest jednokondygnacyjny, zbudowany z kamienia i cegły. Wejście do niego znajduje się w późniejszej przybudówce w elewacji tylnej. Wewnątrz budynku znajduje się salon z kominkiem z czarnego marmuru ozdobiony niegdyś głowami lwów. W okresie powojennym następowała powolna degradacja poszczególnych elementów założenia. Obecnie w dawnych zabudowaniach dworskich mieści się leśniczówka. Park w Kamesznicy liczący 7,5 ha powierzchni powstał jako romantyczne ustronie zawierające starodrzew, łąki, polany, staw z wysepką, źródełka i kaskady.  Na drzewostan parkowy składają się drzewa krajowe i gatunki aklimatyzowane często o charakterze pomnikowym. Rosną tutaj świerki, sosny, lipy, jawory, jesiony, modrzewie, sosny wejmutki i kasztanowce. Interesującą sieć wodną parku tworzą dwa niewielkie źródełka, strumyk wpadający do potoku Złatna i dwa malownicze stawy. Na skraju parkowej ścieżki mijamy żródełko, którego woda spływa do kamiennego naczynia w kształcie muszli. Zostało ono obudowane za czasów, kiedy właścicielem parku była rodzina Habsburgów (1846 - 1939), choć istniało i było użytkowane już wcześniej. Podanie głosi, że woda z tego żródełka posiada cudowne właściwości. Kiedy Marceli Potocki dawny właściciel Kamesznicy stracił wzrok przemywano mu oczy wodą z tego źródełka i został uleczony.