Gwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna
 

Dwór w Łodygowicach zwany powszechnie "zamkiem" był siedzibą włodarzy majątku tzw. "Państwa Łodygowickiego" przez blisko trzy stulecia.

Dwór pochodzi z XVII w. W 1618 r. Mikołaj Komorowski oddał część majątku Krzysztofowi Rorowskiemu  (u którego zadłużył się na 60 tyś. zł). Nowy właściciel dóbr łodygowickich wkrótce zamienił majątek z Jerzym Zbarskim (krajczym i podczaszym koronnym, kasztelanem krakowskim), który w latach 1629 - 1631 wzniósł murowany dwór. 29 lipca 1631 r. kasztelan zmarł i ponieważ nie pozostawił potomka, dobra przeszły w posiadanie Janusza Wiśniowieckiego, a następnie w charakterze wiana żony w ręce Stanisława Warszyckiego. Nowy właściciel stale modernizował dwór. Ostatecznie w 1673 r. nadał mu kształt fortu obronnego, otoczył murem i potężnym wałem ziemnym. Umocnienia zewnętrzne miały kształt kwadratu z bastionami w narożnikach. Fosy wypełniono wodą doprowadzoną z rzeki Żylicy. Po śmierci Stanisława zamek często przechodził z rąk do rąk, najpierw wśród członków rodziny Warszyckich, w końcu po licznych utarczkach w 1773 r. dostał się w ręce Ignacego Kalinowskiego, który stał się pierwszym dziedzicem na stałe rezydującym na łodygowickim zamku. W tym czasie zamek stracił swój militarny charakter. 25 września 1866 r. właścicielką zamku została Klementyna Primavesi de Weber.  Ta bogata wdowa i jej potomkowie w zasadniczy sposób zmienili kształt dworu. Dobudowano neogotycki ganek, dach pokryto dachówką w miejsce gontu. Córka hrabiny Klementyny poślubiła Adolfa Klobusa - majora austriackiego. Za ich panowania zniwelowano wały, zasypano fosy, przerabiając je na stawy, po których pływały łabędzie. W ogrodzie rosły kwiaty, dumnie spacerowały po nim bażanty, pawie i inne ptaki. Od strony południowej dobudowano szklaną oranżerię. Ostatnim właścicielem zamku w Łodygowicach był baron Otto Klobus (syn Klementyny i Adolfa). Pod koniec lat 30-tych XX w. zaniedbał on zamek i jego otoczenie. Po wybuchu II wojny światowej nie podpisał volkslisty i Niemcy odebrali mu majątek. Otto zmarł w 1943 r. i został pochowany na łodygowickim cmentarzu. Po II wojnie światowej budynek został upaństwowiony i znajdowała się tam szkoła rolnicza. W 1991 r. zamek i park stały się własnością Gminy Łodygowice.

 

Źródło: tablica informacyjna dworu