Ruiny średniowiecznego zamku w Lanckoronie położone są na wzniesieniu górującym nad miastem. Zamek został zbudowany prawdopodobnie przez Kazimierza Wielkiego w połowie XIV w.

Miał on strzec granicy między Ziemią Krakowską a Księstwem Oświęcimskim. Wraz z pierwszą wzmianką o budowli pochodzącej z 1366 r. wspomniany jest też burgrabia Orzeszko. Na przestrzeni wieków zamek należał do kilku właścicieli: Kaspra Biekiesza, Mikołaja Zebrzydowskiego (który w 1606 r. był inicjatorem rokoszu przeciwko Zygmuntowi III Wazie).  Zamek stanowił też m.in. rezydencję starostów lanckorońskich. Pomimo tego, że zamek posiadał charakter obronny został on zdobyty przez Szwedów w 1655 r. Rodzina Zebrzydowskich była w jego posiadaniu do XVIII w. Potem przeszedł on w ręce rodziny Czartoryskich i Wielopolskich. W okresie konfederacji barskiej zamek lanckoroński stał się miejscem historycznych wydarzeń. W 1769 r. w okolicach zamku zajętego przez konfederatów Kazimierz Pułaski - przywódca  konfederatów odniósł zwycięstwo w potyczce z wojskami rosyjskimi. Rosjanie pod dowództwem Aleksandra Suworowa w lutym 1771 r. dokonali nieudanej próby zdobycia zamku. W maju tego samego roku pod zamkowymi murami rozegrała się bitwa w wyniku której konfederaci ponieśli porażkę, ale nie utracili zamku. Kiedy Lanckorona znalazła się pod zaborem austriackim, zamek został przekształcony w więzienie. Kiedy więzienie zostało przeniesione do Wadowic, zamek wysadzono w powietrze. Z lanckorońskiego rynku łatwo jest trafić do ruin oznakowanym szlakiem. Sam rynek w Lanckoronie też warto zobaczyć, gdyż posiada  nietypową zabudowę.  Charakterystyczne tutaj są niskie, drewniane, zabytkowe chałupy. Wstęp na zamkowe ruiny jest wolny, ale trzeba trochę podejść pod górę.