Budowa pałacu w Opolu Lubelskim Niezdowie rozpoczęła się w 1787 r. Autorem projektu był Franciszek Degen.

Klasycystyczny pałac powstał na rzucie kwadratu, piętrowy z portykiem czterokolumnowym posiada bogato dekorowane wnętrze z dwukondygnacyjną salą balową nakrytą kopułą ozdobioną kasetonami. Pałac w czasach Lubomirskich nie był odrębną rezydencją, tylko częścią składową wielkiego opolskiego założenia pałacowego. Jego budynek był skomponowany widokowo z pałacem i ogrodem w Opolu. Pałac służył Lubomirskim jako miejsce rozrywki, krótkich wyjazdów i zabaw. Miejscem stałego zamieszkania stał się dopiero w połowie XIX w., gdy dobrami opolskimi władał Kazimierz Wydrychiewicz. Za jego rządów przebudowano nieznacznie pałac, m.in. wbudowując w dach drugie piętro. Po Wydrychiewiczu w Niezdowie zamieszkała rodzina Kleniewskich. W czasach okupacji pałac był siedzibą gestapo. Po II wojnie światowej przeszedł w ręce państwa. W latach 1967 - 1994 mieściła się tutaj szkoła zawodowa, po czym stał się własnością Zgromadzenia Sióstr Służek Najświętszej Marii Panny. Obecnie znajduje się w rękach prywatnych. Ciekawostką jest to, że od kilku lat prowadzone są na zlecenie obecnych właścicieli badania archeologiczne, które ujawiniły, że przed wzniesieniem pałacu na pobliskim pagórku znajdował się starszy murowany dwór, który był otoczony ogrodami.

Źródło: tablica informacyjna obiektu