W Kopicach znajdują się ruiny pałacu, o którym mówiono, że jest "pałacem na wodzie", gdyż otoczony był z trzech stron rozległymi stawami. Od 1360 r. Kopice były siedzibą wielu rodów m. in. Borsnitzów, Beessów, Neckernów, Rosenthalów itd.) W 1783 r. obiekt przebudowano na klasycystyczną rezydencję. W 1859 r. pałac zakupił Hans Ulryk von Schaffgotsch i Joanna Grycik, która znana jest jako "śląski kopciuszek", gdyż została dziedziczką wielkiej fortuny przedsiębiorcy śląskiego - Karola Goduli. Pałac był we władaniu rodziny von Schaffgotschów do lutego 1945 r., kiedy to musieli go opuścić i wyjechać z Kopic. Pozostawili zabytkowe meble, kolekcje i wiele innych cennych zabytków, które niestety padły łupem szabrowników. Grabieże maskowano podpaleniami, co przyczyniło się do dewastacji obiektu. Obecnie na teren parku i pałacu nie można wejść, pojawił się nowy inwestor i szansa na odbudowę tej pięknej budowli.
Od 1360 r. Kopice były siedzibą rodu von Borsnitz, później znajdowały się w rękach rodziny von Beess (od 1450 r.). W 1534 r. znajdowały się w posiadaniu kanonika katedry wrocławskiej Baltzara von Neckern, po nim był Jan Henryk Heymann von Rosenthal, Gotfryd von Spaetgen, a od 1751 r. śląska rodzina szlachecka von Sierstorpff. Od strony północno-zachodniej zamku znajduje się kamienny most nad fosą pałacową połączoną ze stawem. Rycerska siedziba została przebudowana na rezydencję w stylu klasycystycznym w 1783 r. wg projektu opolskiego architekta Jana Rudolpha. W 1858 r. Fryderyk Wilhelm IV Hohenzollern nadał Joannie Grycik szlachectwo zmieniając nazwisko na Gryzik von Schomberg-Godula. W tym samym roku żeni się z nią hrabia Hans Ulryk Schaffgotscha z Cieplic i para wprowadza się do pałacu w Kopicach. Pałac został przebudowany w 1864 r. wg projektu architekta Karla Lüdecke z Wrocławia oraz mistrza budowlanego Konstantego Heidenreicha z Kopic. Po przebudowie zyskał charakter w stylu neogotyku z elementami neorenesansowymi. Dominantami bryły pałacu były dwie wieże czworoboczne (wyższa w części wschodniej) zwieńczone wysokimi dachami wielospadowymi z iglicami. Pierwotnie w skrzydle północno-wschodnim znajdowały się oranżeria i rozarium. W części wschodniej była kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa. Pałac przykryty był wysokim dachem wielospadowym. W 1958 r. pałac został spalony, prawdopodobnie przez szabrowników, a w latach kolejnych rozgrabiony i zdewastowany.W 1990 został zakupiony przez krakowskiego biznesmena, niestety inwestor nie dotrzymał terminów danych gminie. Obiekt ulegał dalej dewastacjom i grabieży.W czerwcu 2008 roku nowy właściciel rozpoczął prace porządkowe wokół pałacu. Postawiono ogrodzenie, wprowadzono ochronę, co sprawia, że do pałacu nie ma wstępu.Z każdym dniem ruiny pałacu rozsypują się, aby ocalić to miejsce potrzebny jest inwestor z pieniędzmi. Na początku XX w. pałac był odwiedzany przez europejską arystokrację, teraz jego mury są zdewastowane i ograbione, czy znajdzie się ktoś, kto przywróci temu miejscu dawną świetność? Ruiny pałacu otoczone są od strony południowo-wschodniej parkiem krajobrazowym o powierzchni 70 ha i stawem zaprojektowanym przez Wilhelma Hempla.